Z życiorysu Leopolda - Żołnierz Wojska Polskiego cz.1

Jako podchorąży ze swym plutonem rusza na pomoc Polakom we Lwowie , gdzie toczą się zaciekłe walki z Ukraińcami . Zdobywając Przemyśl 19 listopada 1918 r. dowodzi płk Tokarzewski . Leopold Okulicki miedzy Przemyślem ,a Lwowem 3 lutego 1919r. zostaje ranny . Miało to miejsce , kiedy to granatami niszczy stanowisko karabinu maszynowego nieprzyjaciela .

Ulica Rajska 1 w Krakowie dawne koszary z których wyruszył gen. Leopold Okulicki w 1918 na odsiecz Przemyśla i Lwowa 1918  jako "Grupy specjalna  San" pod dowództwem mjr Juliana Stachiewicza. 9 listopada wyruszyła pociągiem z Krakowa do Przemyśla grupa "San" (400 żołnierzy i 4 działa), która miała być strażą przednią odsieczy dla Lwowa, organizowanej przez generała Bolesława Roję. 10 listopada rano, poprzedzana pociągiem pancernym, dotarła do Żurawicy, a następnie pieszo na Zasanie. Dowództwo polskie wystosowało ultimatum, żądające bezwarunkowego oddania Przemyśla.

"Gwiazda Przemyśla" odznaka , zarejestrowana w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego oraz w Ministerstwie Spraw Wojskowych , przyznawana za udział w walkach o Przemyśl w okresie od 1 listopada 1918 r. do 16 maja 1919 r.

Odznaka ''Oddziału Straceńców''. Od 1 listopada 1918 podczas wojny polsko-ukraińskiej Roman Abraham był dowódcą sektora Góra Stracenia we Lwowie. Stworzył własny oddział zwany później Straceńcami nie tylko od nazwy odcinka, ale także z powodu odwagi i dzielności żołnierzy; straceńcy walczyli z powodzeniem na różnych odcinkach obrony Lwowa: w zdobywaniu dworca, w obronie Persenkówki, w Śródmieściu. Oddział pod dowództwem por. Romana Abrahama zatknął sztandar polski na lwowskim ratuszu o świcie 22 listopada. 24 listopada 1918 został mianowany rotmistrzem.W trakcie walk wzrastała świadomość odrębności oddziału Straceńców. Na kilka dni przed zdobyciem miasta Naczelne Dowództwo nadało oddziałom odznaczenia. Straceńcy dostali możliwość umieszczenia na lewym ramieniu opaski z wyobrażeniem trupiej czaszki i literami G. S. (Góra Stracenia).  Oddział Straceńców należał do najodważniejszych oddziałów obrony Lwowa.  Po wybuchu walk z Ukraińcami Leopold Okulicki, bezpośrednio po nominacji na stopień podchorążego, jako dowódca plutonu w 5. kompanii 4. pułku piechoty Legionów uczestniczył w starciach w rejonie Przemyśla i w przełamaniu ukraińskiej blokady wokół Lwowa w listopadzie 1918 r. W następnych miesiącach wraz ze swym pułkiem brał udział w potyczkach z oddziałami ukraińskimi w rejonie Lwowa. 3 lutego 1919 r. zgłosił się na ochotnika i samodzielnie zniszczył granatami stanowisko karabinu maszynowego blokującego ogniem pozycje 5. kompanii. Został wówczas ranny i do maja leczył się w szpitalu.

 Gdy wraca w maju 1919r. po rekonwalescencji na front nowy bo bolszewicki przeciwnik staje na drodze jego pułku . Jako żołnierz 4 Pułku Piechoty Legionów bierze udział w bitwach pod Lidą , Wołożynem i Bogdanowem . Awansowany z dniem 1 lipca 1919r. do stopnia podporucznika obejmując dowództwo kompanii 4 Pułku Piechoty Legionów . W walce w rejonie Mołodeczna 10 lipca zostaje po raz drugi ranny .
Na froncie jest już w sierpniu . Zajęto Mińsk i linię Berezyny , gdzie w trakcie działań pościgowych za bolszewikami dotarł do Krupek
odległych o 100 km od Smoleńska .

Wracając na linię Berezyny front staje w miejscu , Kiedy to 14 maja 1920r. bolszewicy atakują . Uczestnicząc w bitwie nad Berezyną Leopold zostaje 1 czerwca 1920r. ranny po raz trzeci .
Zanim trafił do do szpitala osobiście odznaczony przez Józefa Piłsudskiego Krzyżem Virtuti Militari V klasy za wyjątkowe męstwo oraz awansowany do stopnia kapitana .
Kiedy to jego pułk wraz z 2 Dywizją uczestniczy w ciężkich walkach wraca i bierze udział w krwawych walkach pod Komarowem . Bije się pod Wyszkowem. Pierwszy poważny opór wojsk polskich wobec zbliżającej się do Warszawy Armii Czerwonej powstał właśnie na ziemi wyszkowskiej . Zorganizowana została grupa pod dowództwem gen. Lucjana Żeligowskiego złożona z 10 Dywizji Piechoty, 2 Dywizji Litewsko – Białoruskiej, 35 pp, 10 pap, 201 pp, 24 pp, 13 p. ułanów. Grupa została dodatkowo wzmocniona przybyłym pociągiem 4 Pułkiem Legionów w której był Leopold Okulicki, posiadała w dyspozycji pociąg pancerny Mściciel i sekcję 4 czołgów oraz była wspierana przez samoloty 10 eskadry ppłk Kieżuna. Pierwszy poważny opór wojsk polskich wobec zbliżającej się do Warszawy Armii Czerwonej powstał właśnie na ziemi wyszkowskiej. Walczy pod Hrubieszowem oraz na dobrze znanym terenie Mołodeczna i Wołożyna kiedy to 6 Dywizja bolszewicka
zostaje rozbita . Tam zastaje go zawieszenia broni .

Odznaka pamiątkowa załogi Pociągu Pancernego Mściciel L.16, którym przybył pod Wyszków gen Leopold Okulicki na Bitwę Warszawską 1920 ze swym 4 Pułkiem Piechoty Legionów

Bristol F.2B Fighter, wspierał walkę 4 Pułku gen Okulickiego pod Wyszkowem w Bitwie Warszawskiej 1920

Listopad to pobyt w Grodnie , gdzie stacjonuje jego jednostka . Zabezpieczając polsko - litewską linię demarkacyjną koło Sejn . 1 Listopada 1920r. otrzymuje awans na porucznika p.o. dowódcy batalionu . Jako dwudziestoletni porucznik miał na swym koncie pięć lat udziału w działaniach wojennych .
W latach 1921r. i 1922r. otrzymuje trzykrotnie Krzyż Walecznych .
Zyskał sobie opinię doskonałego , bojowego oficera i
dobrego oficera .

Odznaka pamiątkowa gen Leopolda Okulickiego z Jego 4 Pułku Piechoty Legionów w którym walczył z bolszewikami w Wojnie Polsko Bolszewicka 1920

Gdy na froncie pod Berezyną w 1919r. był zastój udaje się do Bochni , by w swym gimnazjum jako ekstern uzyskać świadectwo dojrzałości .


Bitwa Warszawska - Cud nad Wisłą