List gończy Sicherheitspolizei za gen Leopoldem Okulickim

piątek

List gończy Sicherheitspolizei za gen Leopoldem Okulickim

Bruno Streckenbach, (ur. 7 lutego 1902- zm. 28 października 1977) – niemiecki oficer SS, SS-Brigadeführer, w końcu wojny SS-Gruppenführer i generał Waffen-SS. Dowódca Sicherheitspolizei- Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa – SD w Generalnym Gubernatorstwie w Krakowie. Jego gestapo z Łodzi prosi o włączenie się do poszukiwań gen Leopolda Okulickiego. Prowadził akcje pacyfikacyjne w okolicach Cieszyna i Krakowa i był odpowiedzialny za wymordowanie tysięcy obywateli polskich we wrześniu i październiku 1939. Od października do listopada 1939 pełnił obowiązki dowódcy policji bezpieczeństwa Sipo i SD na obszarze Naczelnego Dowódcy na Wschodzie i w Okręgu Wojskowym "Łódź" i rezydował w Łodzi. Od początku listopada 1939 przebywał w Krakowie, gdzie wkrótce objął funkcję dowódcy policji i służby bezpieczeństwa w Generalnym Gubernatorstwie. Odpowiada za aresztowanie i deportację profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego (Sonderaktion Krakau) oraz kierował Akcją AB. Jesienią 1940 doprowadził do utworzenia gett w GG. 9 listopada 1941 został awansowany na SS-Gruppenführera und Generalleutnant der Polizei.

Wspomina generał Leopold Okulicki; ''Moja głowa została wyceniona przez wywiad niemiecki na 10 000 marek i wszędzie były rozwieszone listy gończe.''

Tajne pismo Geheime Staatspolizei- Policji Państwowej – gestapo w Łodzi z 04.08.1940r. do dowódcy Sicherheitspolizei- Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa – SD, Bruno Streckenbach w Generalnym Gubernatorstwie w Krakowie i Komendantów Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa SD w Dystrykcie Warszawskim i Krakowskim, dotyczące poszukiwań ppłk. Leopolda Okulickiego ówczesnego komendanta Okręgu Łódzkiego ZWZ.

Chodzi o podpułkownika w polskim Sztabie Głównym Leopolda Okulickiego urodzonego 13 listopada 1898r. wcześniej zamieszkałego w Warszawie, przy pl. Wilsona 4m47. Okulicki posługuje się pseudonimami: Jan , Muller, Kosiba, Janota, Jan Kula. Rysopis; wzrost 170-175cm przysadzista sylwetka, włosy ciemnoblond, lekko siwiejące; Znaki szczególne: na twarzy ślady po ospie. Okulicki wypowiedział się w związku ze swoja ostatnią stwierdzoną wizytą w Łodzi, 13 VI 1940r., że chciałby ostatecznie opuścić Łódź, bo zaczął mu się palić grunt pod nogami. Dlatego proszę o włączenie się do poszukiwań.

Sicherheitspolizei (SiPo, czyli Policja Bezpieczeństwa) i Sicherheitsdienst (SD, czyli Służba Bezpieczeństwa), stanowiły część sił bezpieczeństwa w GG. W skład Policji Bezpieczeństwa wchodziły Policja Kryminalna (Kripo) oraz Geheime Staatspolizei Gestapo Tajna Policja Państwowa. SiPo i SD posiadały w Generalnym Gubernatorstwie wspólne dowództwo i liczyły w sumie ok. 2 000 ludzi. Ich głównym zadaniem było planowanie i przeprowadzanie zbrodniczych zamierzeń władz Niemieckich Generalnego Gubernatorstwa wobec Polaków, infiltrowanie i inwigilacja społeczeństwa polskiego, badanie jego bieżących nastrojów, nadzór nad imprezami kulturalnymi i kontrola nad Kościołem.
Zadania Gestapo koncentrowały się na ogóle spraw politycznych, zwalczaniu ruchu oporu, nadzorze nad gettami, sądami doraźnymi, udziale w wyniszczaniu biologicznym społeczeństwa, realizacji i inspirowaniu zbrodniczych planów nazistowskiej polityki rasowej, oraz udziale w masowych przesiedleniach. Gestapo stosowało różnorakie tortury i brutalne metody śledcze aby wydobyć zeznania od aresztowanych, w sieci więzień rozlokowanych w całym kraju, zwykle było to bicie pejczem, nahajem, kolbą od broni, przypalanie palnikiem, wieszanie głową w dół, tortury z użyciem prądu elektrycznego, oraz inne podobne metody.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Gen.bryg. Leopold Okulicki; Legionista , uczestnik wojny Polski z Ukrainą 1918-1919 oraz Rosją bolszewicką 1920 , oficer Sztabu Głównego WP, wykładowca taktyki w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, twórca Planu Wschód na wypadek wojny z ZSRR , uczestnik II wojny światowej 1939 na froncie polsko-niemieckim - obrońca Stolicy dowódca szturmowego Zgrupowania nazwanego Jego imieniem, Komendanta Okręgu Łódzkiego SZP - ZWZ, poszukiwany listem gończym przez Sicherheitspolizei, Komendant ZWZ okupacji sowieckiej, aresztowany przez NKWD 1941 otrzymuje wyrok śmierci, Szef Sztabu AP na Wschodzie następnie dowódca 7DP PSZ na Zachodzie, Komendant Bazy Przerzutowej i Ośrodka Wyszkolenia Cichociemnych w Bazie nr 10 „Impudent”, Cichociemny zrzucony na spadochronie do Polski, Szef Operacji KG AK, Szef Sztabu Powstania Warszawskiego 1944 , Komendant Armii Krajowej ,organizacji NIE , porwany przez NKWD, skazany w procesie szesnastu w Moskwie, Dwukrotnie 1941 oraz 1945 aresztowany, więziony na Brygidkach, Łubiance, Lefortowie, Butyrkach i torturowany przez NKWD, zamordowany przez Rosjan, którzy dopuścili się tym morderstwem zbrodni przeciwko ludzkości. Ciało generał Okulickiego zostało spalone w krematorium NKWD. Winni zbrodni na generale Leopoldzie Okulickim nie zostali nigdy ukarani. Symboliczna mogiła generała Leopolda Okulickiego znajduje się na Cmentarzu Wojskowy na Powązkach w Warszawie, kwatera A 26, przy pomniku "Gloria Victis''. Decyzją Plenum Sądu Najwyższego ZSRR 19 kwietnia 1990 roku wyrok z 21. 06. 1945 wydany na bezprawnym proces moskiewskim generała został unieważniony. Jego syn ppor. Zbigniew Okulicki żołnierz 2 Korpusu walczył pod Monte Cassino, ciężko ranny w walce z Niemcami pod Osimo, tego samego dnia umiera od odniesionych ran. Generałowa Władysława Okulicka nie mogąc wrócić do Polski, zmuszona przez władze PRL do emigracji, mieszkała w Londynie, aż do śmierci.

ŻOŁNIERZE SIŁ ZBROJNYCH KRAJU !

Postępująca szybko ofensywa sowiecka doprowadzić może do zajęcia w krótkim czasie całej Polski przez Armię Czerwoną. Nie jest to jednak zwycięstwo słusznej sprawy , o którą walczymy od roku 1939. W istocie bowiem-mimo stwarzanych pozorów wolności-oznacza to zamianę jednej okupacji na drugą, przeprowadzaną pod przykrywką Tymczasowego Rządu Lubelskiego, bezwolnego narzędzia w rękach rosyjskich. Żołnierze! Od 1 września 1939r. Naród Polski prowadzi ciężką i ofiarną walkę o jedyną Sprawę, dla której warto żyć i umierać: o swą wolność i wolność człowieka w niepodległym Państwie. Wyrazicielem i rzecznikiem Narodu i tej idei jest jedyny i legalny Rząd Polski w Londynie, który walczy bez przerwy i walczyć będzie nadal o słuszne prawa. Polska według rosyjskiej recepty nie jest tą Polską , o którą bijemy się szósty rok z Niemcami, dla której popłynęło morze krwi polskiej i przecierpiano ogrom męki i zniszczenia Kraju . Walki z Sowietami nie chcemy prowadzić, ale nigdy nie zgodzimy się na inne życie, jak tylko w całkowicie suwerennym, niepodległym i sprawiedliwie urządzonym społecznie Państwie Polskim. Obecne zwycięstwo sowieckie nie kończy wojny. Nie wolno nam ani chwilę tracić wiary , że wojna ta skończyć się może jedynie zwycięstwem słusznej Sprawy, tryumfem dobra nad złem, wolności nad niewolnictwem . Żołnierze Armii Krajowej! Daję Wam ostatni rozkaz, Dalszą swą pracę i działalność prowadźcie w duchu odzyskania pełnej niepodległości Państwa i ochrony ludności polskiej przed zagładą. Starajcie się być przewodnikami Narodu i realizatorami niepodległego Państwa Polskiego . W działaniu każdy z Was musi być dla siebie dowódcą. W przekonaniu , że rozkaz ten spełnicie, że zostaniecie na zawsze wierni tylko Polsce oraz by Wam ułatwić dalszą pracę - z upoważnienia Pana Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej zwalniam Was z przysięgi i rozwiązuję szeregi AK. W imieniu służby dziękuję Wam za dotychczasową ofiarną pracę . Wierzę głęboko , że zwycięży nasz święta Sprawa, że spotkamy się w prawdziwie wolnej i demokratycznej Polsce. Niech żyje Wolna , Niepodległa, szczęśliwa Polska . Dowódca Sił Zbrojnych w Kraju (-)Niedźwiadek Gen. Bryg. M.p. 19 stycznia 1945 . Rozwiązując Armię Krajową generał Okulicki ustrzegł żołnierzy AK przed przejęciem ludzi i uzbrojenia przez Armię Czerwoną. By następnie tworzyć elitarną organizację NIE zabezpieczył sprzęt po AK dla przyszłej Niepodległośći Polski na wypadek wrogości ZSRR wobec Rzeczypospolitej. Znane są późniejsze postępowania sowietów co potwierdziło słuszność decyzji. Wystarczy przypomnieć Powstanie Warszawskie i zatrzymywanie, rozbrajanie oddziałów AK idących na pomoc Powstanczej Warszawie przez Armię Czerwoną, brak pomocy w sprzęcie i ludziach w walce przeciw Niemcom oraz blokadę alianckiej pomocy drogą powietrzną, która miała korzystać z lotnisk po sowieckiej linii frontu przez Amerykanów i Brytyjczyków. 2 sierpnia 1945 r. komunistyczne władze ogłosiły „amnestię” dla pozostających w konspiracji żołnierzy Armii Krajowej. Powołana przez komunistów Komisja Likwidacyjna ''byłej'' AK obszar Okręgu Centralnego i oddziałów terenowych, doprowadza do ujawniania się przed nią na wezwanie wydane z więzienia przez płk Jana Mazurkiewicza „Radosław” legendy dowództwa warszawskiego Kedywu AK. Wydał wezwanie w wyniku poddania torturą . Drukowane wezwanie przez propagande PRL na terenie całej Polski. Działalność ta doprowadziła wkrótce do wyprowadzenia z konspiracji kilku tysięcy żołnierzy Armii Krajowej co było wielkim błędem i skończyło się Ich zamknięciami w więzieniach, obozach, wyrokami śmierci i wywożeniem żołnierzy AK w głąb ZSRR-Rosji. Dodatkowo ogłoszono dwie ustawy o ''amnestii'z dnia 2 sierpnia 1945 r. i z dnia 22 lutego 1947 r. Obietnic amnestyjnych ustaw nie dotrzymano. W konsekwencji akcja ujawnienia była planem przejecia Polski i jej sowietyzacji co doprowadziło do wyniszczenia i zagłady Bohaterów Rzeczypospolitej przez UB, KBW, MO, LWP i NKWD. W perfidny sposób aparat władzy PRL zdobył wiedzę o AK, by ją niszczyć. Ci Żołnierze, którzy walczyli nadal nazywani byli pogardliwie przez propagandę PRL ''faszystami'', dopiero 4 lutego 2011 roku doczekali się od Sejm RP uchwalenia ustawy o ustanowieniu dnia 1 marca Narodowym Dniem Pamięci Żołnierzy Wyklętych.

Generał ''Kobra''

Komendant Ośrodka Wyszkolenia Cichociemnych

Płk dypl. Okulicki Komendant Ośrodka Wyszkolenia Cichociemnych w Bazie nr 10 „Impudent” w Ostuni oraz Bazy Przerzutowej nr 11 w Brindisi. ''Rekrutację przeprowadzi płk Okulicki w myśl instrukcji otrzymanych ze sztabu Naczelnego Wodza przy pomocy oficera przydzielonego przez Oddział Specjalny . Rekrutację należy przeprowadzić w sposób jak najbardziej troskliwy pod hasłem prymatu potrzeb Kraju .Najprawdopodobniej jesteśmy bliżej końca wojny, aniżeli można by sądzić z pozorów . Być może najbliższy sezon przerzutu będzie ostatnim, jaki mamy przed sobą , aby przygotowania w Kraju doprowadzić do końca''.

Leopold Okulicki wraz z Władysławem Andersem na nieludzkiej ziemi

Na wniosek sowietów odwołany z funkcji Szefa Sztabu armii.Pytanie o więźniów ze Starobielska, Kozielska, Ostaszkowa. Stalin : ''Wydałem wszystkie rozkazy, by ich zwolnić. Mówią nawet, że są na ziemi Franciszka Józefa, a tam przecież nie ma nikogo. Nie wiem, gdzie są. Na co mam ich trzymać ? Być może znajdują się w obozach na terenach, które zajęli Niemcy, rozbiegli się.'' Okulicki: ''Niemożliwe, o tym byśmy wiedzieli.'' Co pan myśli o Generale Leopoldzie Okulickim ? - ''Występował tak ostro przeciw Sowietom, że zmuszony byłem odwołac go z funkcji szefa Sztabu w Rosji, bo bałem sie o niego. Wysłałem go więc do Teheranu , by go ocalić. Okulickiego poprostu roznosiła energia.'' Gen. Władysław Anders.

Podpułkownik

Ppłk dypl. Leopold Okulicki - Szefa Wydziału ''Wschód'', pełniąc służbę z 31 sierpnia na 1 września 1939r. w Sztabie Głównym w Warszawie przyjmuje meldunki o ataku wojsk niemieckich na Polskę , pełni funkcje Szefa wysuniętej ekspozytury łączności Naczelnego Wodza , podczas obrony Warszawy dowodzi jedynym zgrupowaniem , któremu udaje się przebić i utrzymać w całości , ten oddział szturmowy nazwano zgrupowaniem ''Okulickiego'' , odznaczony krzyżem Virtuti Militari IV klasy za męstwo .

Major

Leopold Okulicki na zdjęciu w stopniu majora - ukończył Wyższą Szkołę Wojenną w Warszawie , obejmuje w Grodnie DOK III Referatu Mobilizacyjnego , następnie p.o. szefa DOK , zostaje Kierownikiem Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego , Rybnik w 75 p.p. zostaje dowódcą I batalionu , obejmuje stanowisko wykładowcy taktyki broni połączonych w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie , trafia do sztabu 13 Dywizji Piechoty w Równem , zostaje przydzielony do Oddziału III Sztabu Głównego , odznaczony Krzyżem Niepodległości .