Z życiorysu Leopolda - Służba Zwycięstwu Polski , Związek Walki Zbrojnej

Zastępca gen. Rómmla , gen. Michał Karaszewicz-Tokarzewski po dostarczonym rozkazie przez mjr Edmunda Galinata od Marszałka Rydza-Śmigłego 26 września 1939 roku w Warszawie, przedstawia projekt utworzenia tajnej organizacji wojskowej . Miała prowadzić nadal działania przeciwko okupantom . Pierwsza grupa liczyła piętnastu oficerów zebranych do działalności w konspiracji . 27 września w podziemiach PKO odbyła się pierwsza odprawa sztabu organizacji nazwanej Służba Zwycięstwu Polski. Wyznaczono ppłk Okulickiego na Okręg Łódzki , mjr J. Spychalskiego na Okręg Lubelski , mjr Franciszka Niepokólczyckiego na sabotaż i dywersję, mjr Sanojca na sprawy organizacyjne i personalne , mjr Kruk-Strzeleckiego na propagandę i informację , mjr Berka na wywiad , kpt. Kumor na legalizację , J. Karaś na łączność konspiracyjną .
W październiku 1939r. ppłk Leopold Okulicki przybierając nazwisko Johann Muller udaje się do Łodzi , by objąć komendę Okręgu Łódzkiego SZP . Pseudonimy używane przez Okulickiego - ''Kula'' , ''Jan'' , ''Pan Jan'' , ''Miller'' . Na miejscu spotyka się z płk Adamem Świtalskim , by przejąć już tworzoną organizację na wzór POW . Sam Świtalski udaje się do KG SZP ,gdyż praca na tym terenie wymagała osoby nie rozpoznawalnej .10 października w mieszkaniu przy ul. Więckowskiego 3 odbyło się spotkanie oficerów . Byli to por. Tomasz Fijałkowski , por. Janusz Orłowski , por. Antoni Węgrzyn , por. Józef Sipa .
Przedstawiając im cele organizacji rozdzielił po terenie i nakazał szukać kontaktów z oficerami i podoficerami , których znali , tworzyli grupy konspiracyjne . Na początek skupiono się na magazynowaniu broni oraz zbieraniu informacji wywiadowczych . Większość Okręgu Łódzkiego została wcielona do Rzeszy co utrudniało zadanie , wiązało się to z masowymi wysiedleniami Polaków . Dodatkowo od lat mieszkała tu ludność pochodzenia niemieckiego znająca dobrze teren co utrudniało pracę . Listopad i grudzień to czas zorganizowania przez Okulickiego Inspektoratów - Łódzkiego , Sieradzko-Wieluńskiego , Kutnowskiego , Kaliskiego , Skierniewickiego i Piotrkowskiego . Łódzki , Sieradzko-Wieluński ,Kutnowski , Kaliski znajdowały się w Rzeszy , Skierniewicki i Piotrkowski w Generalnym Gubernatorstwie . Zaczynają się spotkania Okulickiego z liderami politycznymi na tym terenie ze Stronnictwa Narodowego Arturem Kowalskim . Stronnictwo jednak zachowywało wrogie i niechętne stanowisko do SZP ,a następnie ZWZ.
Ludowcy i socjaliści chętnie ,lecz ostrożnie wchodzili do współpracy . W grudniu 1939r. udaję się do KG SZP ze sprawozdaniem tam jednak nastąpiła zmiana na miejsce SZP została powołany Związek Walki Zbrojnej . gen. Michał Karaszewicz-Tokarzewski został powołany na Komendanta okupacji sowieckiej . Komendantem okupacji niemieckiej został płk Stefan Grot-Rowecki , a całością prac miał kierować z Francji gen. Kazimierz Sosnkowski . Po tej reorganizacji Okulicki w meldunku nr 4 z 4 lutego 1940r. jest wymieniony nie jako Komendant , a tylko p.o. Komendanta Okręgu Łódzkiego ZWZ . Wiosną 1940r. otrzymał rozkaz rozwiązania sprawy oddziału partyzanckiego mjr Henryka Dobrzańskiego ''Hubala'' . Na terenie lasów spalskich jest ich ponad trzystu . ZWZ nie przewiduje tak jawnej walki z okupantem w tym czasie i posyła Okulickiego , by przekonał Dobrzańskiego do rozwiązania Oddziału i przejścia do
podziemia . 13 marca 1940r. Okulicki pojawia się osobiście w Gałkach Krzczonowskich, gdzie stacjonował Oddział .

Scena z filmu ''Hubal'', gdzie Okulicki jako Miller przywozi rozkaz z KG ZWZ .
Zapewne , była to ciężka misja do spełnienia . Przebywa tam trzy dni .

Mjr Dobrzański HUBAL jako oficer 4. Pułku Ułanów Zaniemeńskich w Wilnie, 1938 r. Wspomina Jan Zbigniew Wroniszewski - "Znicz" - do oddziału majora Dobrzańskiego, legendarnego "Hubala" trafił zimą, w 1940 roku.
- Major był wodzowski. Widziałem go raz przy meldunku, bo major przyjmował do służby. Dwa razy podczas alarmu też go widziałem - opowiada.
13 marca 1940 podpułkownik Miller, późniejszy generał Okulicki (wtedy komendant okręgu łódzkiego) przybył, by zakończyć działanie grupy. Z Francji dotarła wtedy informacja, że nie przystąpią w tym roku do ofensywy i był wymóg, aby rozpuścić wojsko. Miller płk Okulicki potraktował to dość pobłażliwie i pozwolił Hubalowi zachować trzon, to znaczy tych, którzy nie mieli gdzie wrócić. Zostało 150 żołnierzy.

  30 kwietnia 1940r. ''Hubal'' ginie zaskoczony na noclegu pod Anielinem . ''Aktion Hubal'' przeprowadzona przez Niemców na terenie działalności Hubalczyków spowodowała śmierć 700 osób cywilów .



Po powrocie do Łodzi Niemcy wiedzą , że niejaki Miller dowodzi organizacją wojskową. Aresztowania osób o tym nazwisku świadczą , że gestapo nie znało prawdziwego nazwiska, a tylko pseudonim Okulickiego . W łapy Niemców wpada fotografia Okulickiego i kilka adresów lokali konspiracyjnych . Okulickiego przed aresztowaniem w lokalu przy ul. Kilińskiego 117 uratował heroiczny czyn ppor. Czesława Pikulińskiego ''Biały'' . Zatrzymany w kotle wyskakuje z drugiego piętra łamiąc kręgosłup .

Ul. Jana Kilińskiego 117, Łódź

 Zamieszania dało czas na ostrzeżenie Okulickiego o wsypie . Podporucznik umiera tego samego dnia w szpitalu .

Bruno Streckenbach, (ur. 7 lutego 1902- zm. 28 października 1977) – niemiecki oficer SS, SS-Brigadeführer, w końcu wojny SS-Gruppenführer i generał Waffen-SS. Dowódca Sicherheitspolizei- Policji Bezpieczeństwa i Służby  Bezpieczeństwa – SD w Generalnym Gubernatorstwie w Krakowie. Którego gestapo z Łodzi prosi o włączenie się do poszukiwań gen Leopolda Okulickiego. Prowadził akcje pacyfikacyjne w okolicach Cieszyna i Krakowa i był odpowiedzialny za wymordowanie tysięcy obywateli polskich we wrześniu i październiku 1939. Od października do listopada 1939 pełnił obowiązki dowódcy policji bezpieczeństwa Sipo i SD na obszarze Naczelnego Dowódcy na Wschodzie i w Okręgu Wojskowym "Łódź" i rezydował w Łodzi. Od początku listopada 1939 przebywał w Krakowie, gdzie wkrótce objął funkcję dowódcy policji i służby bezpieczeństwa w Generalnym Gubernatorstwie.
Odpowiada za aresztowanie i deportację profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego (Sonderaktion Krakau) oraz kierował Akcją AB. Jesienią 1940 doprowadził do utworzenia gett w GG. 9 listopada 1941 został awansowany na SS-Gruppenführera und Generalleutnant der Polizei.

Tajne pismo Geheime Staatspolizei- Policji Państwowej  – gestapo w Łodzi z 04.08.1940r. do dowódcy Sicherheitspolizei- Policji Bezpieczeństwa i Służby  Bezpieczeństwa – SD, Bruno Streckenbach w Generalnym Gubernatorstwie w Krakowie i Komendantów Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa SD w Dystrykcie Warszawskim i Krakowskim, dotyczące poszukiwań ppłk. Leopolda Okulickiego ówczesnego komendanta Okręgu Łódzkiego ZWZ.  

Chodzi o podpułkownika w polskim Sztabie Głównym Leopolda Okulickiego urodzonego 13 listopada 1898r. wcześniej zamieszkałego w Warszawie, przy pl. Wilsona 4m47. Okulicki posługuje się pseudonimami:  Jan , Muller, Kosiba, Janota, Jan Kula.  Rysopis; wzrost 170-175cm przysadzista sylwetka, włosy ciemnoblond, lekko siwiejące;  Znaki szczególne: na twarzy ślady po ospie.  Okulicki  wypowiedział się w związku ze swoja ostatnią stwierdzoną wizytą w Łodzi, 13 VI 1940r., że chciałby ostatecznie opuścić Łódź, bo zaczął mu się palić grunt pod nogami. Dlatego proszę o włączenie się do poszukiwań.

Sicherheitspolizei (SiPo, czyli Policja Bezpieczeństwa) i Sicherheitsdienst (SD, czyli Służba Bezpieczeństwa), stanowiły część sił bezpieczeństwa w GG.  W skład Policji Bezpieczeństwa wchodziły Policja Kryminalna (Kripo) oraz Geheime Staatspolizei Gestapo Tajna Policja Państwowa. SiPo i SD posiadały w Generalnym Gubernatorstwie wspólne dowództwo i liczyły w sumie ok. 2 000 ludzi. Ich głównym zadaniem było planowanie i przeprowadzanie zbrodniczych zamierzeń władz Niemieckich Generalnego Gubernatorstwa wobec Polaków, infiltrowanie i inwigilacja społeczeństwa polskiego, badanie jego bieżących nastrojów, nadzór nad imprezami kulturalnymi i kontrola nad Kościołem.
Zadania Gestapo koncentrowały się na ogóle spraw politycznych, zwalczaniu ruchu oporu, nadzorze nad gettami, sądami doraźnymi, udziale w wyniszczaniu biologicznym społeczeństwa, realizacji i inspirowaniu zbrodniczych planów nazistowskiej polityki rasowej, oraz udziale w masowych przesiedleniach.  Gestapo stosowało różnorakie tortury i brutalne metody śledcze aby wydobyć zeznania od aresztowanych, w sieci więzień rozlokowanych w całym kraju, zwykle było to bicie pejczem, nahajem, kolbą od broni, przypalanie palnikiem, wieszanie głową w dół, tortury z użyciem prądu elektrycznego, oraz inne podobne metody.

W czerwcu 1940r. ppłk Okulicki opuszcza Łódź , a 15 sierpnia gen. Grot-Rowecki oficjalnie odwołuje go ze stanowiska Komendanta Okręgu Łódzkiego .



Z dniem 1 lipca ppłk dypl. Leopold Okulicki zostaje awansowany do stopnia
pułkownika .
We wrześniu 1940r. zostaje inspektorem KG ZWZ .